kendinizden bir yanılgı:
oturdukları gölgenin altında;geçmişin dansı ayaklarının kayaya çarptığı an,karıncalara oynatılırken onlar ulaştırıldıkları tepenin ardında türlü afetlere gögüs gerdiler...
'heyelandaki ağacımdınız'
demem ise onları fırtına yaptığında;
'bize toprak olma yaprak ol'
demeleri;
fırtınalarındaki seyirde,toprak çeşidini, yaşam safhalarına ayırmadan sadece; -ağaçlar için toprağı beslemek- olduğunu bana sonbaharda öğretecekti.
mağaranın soğuk taşlarında kemiğin iliğindeki tadı harcamadan kudretli müzikleri egolarını dansa kaldırdığında,diri bacaklarının,soğukluğu gözümde alev oldu;
güvendikleri taştan merdivenlere ayaklarım gitmez olduğunda.
-çabanız bencilliğinizi kavurduğunda tevazu gösterememeniz...hayvanlardan yoksun.
"-müzikli bir cümle kadar açık bu"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder